បើនិយាយអំពី TSUTAYA ត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថាគឺជាហាងលក់សៀវភៅរបស់ជប៉ុន។ វាមិនត្រឹមតែជាហាងលក់សៀវភៅធម្មតានោះទេ ប៉ុន្តែវាបានរំលេចចេញនៅ គំនិតផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីផលិត ដែលស្ថិតនៅលំហ ក៏ដូចជាបង្ហាញអំពីការផលិតមួយដែលលើសពីធម្មតា។ ពេលខ្ញុំរស់នៅទីក្រុងតូក្យូ ខ្ញុំធ្លាប់ទៅហាង Roppongi Hills នៅពេលយប់ជ្រៅ។ ខ្ញុំតែងតែឆ្ងល់ថាតើគំនិតនោះបានមកពីណា ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំអានអត្ថបទអំពីពួកគេហើយព្យាយាមផ្សំវាជាមួយឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះ ខ្ញុំក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលម្តងទៀត។ ប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើអ្នកឃើញម៉ាស៊ីនសម្ងួតសក់ថ្មីនៅជាប់នឹងសៀវភៅនិយាយអំពីសម្រស់ អ្នកនឹងចាប់អារម្មណ៍ ហើយប្រសិនបើអ្នកឃើញម៉ាស៊ីនសម្ងួតសក់នៅជាប់នឹងសៀវភៅធ្វើម្ហូប នោះអ្នកនឹងចង់សាកល្បងវាដោយខ្លួនឯង។ ដូចគ្នានឹងការផ្គូផ្គងសៀវភៅ និងកាហ្វេដែរ ខ្ញុំពិតជាមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះវិធីសាស្រ្តនៃការកំណត់គោលដៅផលប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្ត ដើម្បីទាញយកថាមពលទិញថ្មី។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលមានតែការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកលក់ត្រង់ប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំច្រណែន ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ដឹងដែរថា នៅមានច្រើនដែលត្រូវធ្វើ។
　កាលខ្ញុំនៅក្មេង ចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា “ព្យាយាមធ្វើអាជីវកម្ម ដូចជាអ្នកកំពុងស្រមៃមើលទីលានវាយកូនហ្គោលក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នក”អញ្ចឹងដែរ។ ខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនមិនឱ្យបើកឡានដោយអស់ពីកម្លាំងរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែត្រូវស្រមៃមើលការបញ្ចប់ចុងក្រោយ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវគិតគូរពីស្ថានភាពផ្សេងៗដូចជាខ្យល់ និងផ្កាស្មៅ ម្យ៉ាងវិញទៀតគំនិត និងថវិការបស់ភាគីម្ខាងទៀត ហើយត្រូវរក្សារការអត់ធ្មត់នៅពេលបំពេញការងាររបស់ខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនដែលលេងកីឡាវាយកូនហ្គោលទេ ដូច្នេះខ្ញុំពិតជាមិនទទួលបានបទពិសោធអីពីវាទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមកាន់កាប់ក្លឹបដោយខ្លួនឯង ខ្ញុំបានដឹងថាពួកគេម្នាក់ៗប្រាកដជាមានទំនាក់ទំនងជាមួយការលក់។ ខ្ញុំចាំបានថា ចាប់ពីពេលនោះមក ខ្ញុំចាប់ផ្តើមចរចារលក់ ខណៈពេលដែលកំពុងដឹកក្លឹបដែលមើលមិនឃើញ។
　ថ្មីៗនេះ នៅក្នុងប្រទេសនេះ ភោជនីយដ្ឋានបានលេចចេញជារូបរាង ដែលអតិថិជនអាចទទួលទានបានច្រើនតាមដែលពួកគេចូលចិត្តក្នុងតម្លៃទាប និងក្នុងផ្នែកតូចៗ ហើយជាកន្លែងដែលអតិថិជនអាចទទួលទានអាហារបាន ខណៈពេលដែលខំរកដើម្បីក្រពះ និងស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួគេ។ បន្ថែមពីលើការភ្ជាប់ផលិតផលដោយផ្ទាល់ទៅនឹងផលិតផលនោះ ឥឡូវនេះយើងកំពុងឃើញការប្រជុំពេលព្រឹក ការសម្អាត និងការត្រួតពិនិត្យក្រចក និងវិធីសាស្រ្តផ្សេងទៀតក្នុងការទាក់ទាញអតិថិជនដោយប្រយោលតាមរយៈផលិតផល ចិត្តសាស្ត្រអតិថិជន និងរូបភាពសាជីវកម្ម។ ហេតុផលមួយគឺថាការរីកចម្រើនរបស់ក្រុមហ៊ុនជប៉ុនបានអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេបោះជំហានទៅមុខដោយការវិវត្តអាជីវកម្ម និងការគិតតាមទស្សនៈរបស់អតិថិជន។ លើសពីនេះ យុវជនជំនាន់ក្រោយបានទទួលយកការបំផុសគំនិតពីអាជីវកម្មក្នុងប្រទេសអាស៊ាន ដើម្បីទទួលយកវិធីសាស្រ្តថ្មីៗ និងអភិវឌ្ឍផលិតផលថ្មីៗ។

ជាការពិតណាស់ វាមានគម្លាតជាមួយនឹងអាជីវកម្មបែបចាស់ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកចាប់ផ្តើមធ្វើការក្នុងឧស្សាហកម្មអាជីវកម្មដែលផ្លាស់ប្តូរជាមួយនឹងគំនិតដូចគ្នាកាលពីឆ្នាំមុន ឬដោយគ្រាន់តែមានចំណេះដឹងតិចតួចពីការដើរជុំវិញទីក្រុងតាមរ៉ឺម៉ក អ្នកប្រាកដជាយល់ច្រលំដោយភាពខុសគ្នារវាងការគណនារបស់អ្នក និងការពិត។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំមុន វាហាក់បីដូចជាមនុស្សនៅទីបំផុតបានយល់ពីរឿងនេះ ឬវិធីដោះស្រាយជាមួយវាត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយមានហាងតិចជាងមុនបើកដោយមិនបានគិតច្រើន។ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី នៅតំបន់ខ្លះនៅតែមានជនព្យាយាមចូលប្រទេសដោយហេតុផលដដែល បង្កបញ្ហាដល់ពលរដ្ឋខ្មែរ ហើយដកថយ។ ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានវិបត្តិ។ ខ្ញុំ​ចង់​ឱ្យ​ពួកគេ​មាន​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ពួកគេ​ជា​ជនជាតិ​ជប៉ុន ហើយ​មាន​គោលបំណង​សម្រាប់​ការងារ​ដែល​នឹង​ជួយ​ទាំង​ប្រជាជន​កម្ពុជា និង​ប្រទេស​នេះ​ឱ្យ​ប្រសើរឡើង​។