នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលអង្គុយតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងកន្លែងដែលគេស្គាល់ថាជា “កៅអីអង្គុយម្នាក់ឯង” ដែលជាកន្លែងមួយដែលពួកគេអាចរីករាយនឹងអាហារដោយមិនមានអារម្មណ៍អស់កម្លាំង ឬតានតឹង។ សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ខ្ញុំ ការញ៉ាំអាហារនៅតុជាមួយនឹងការចែកគ្នា ឬបោះតង់នៅក្នុងបន្ទប់គឺជារឿងមិននឹកស្មានដល់។ សព្វថ្ងៃនេះ ការពិតដែលថាយើងអាចបញ្ចប់ទំនាក់ទំនងរបស់យើងទាំងអស់តាមអ៊ីនធឺណិតដោយមិនចាំបាច់ជួបមុខគ្នាគឺប៉ះពាល់ដល់ជីវិតពិតរបស់យើង ហើយខ្ញុំគិតថាយើងចាប់ផ្តើមមើលឃើញទំនោរក្នុងការកាត់បន្ថយការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀត។
ពេលនៅក្រៅប្រទេសបើសិនជាអ្នកមិនបញ្ចេញយោបល់ក្នុងការនិយាយស្តីនោះទេ អ្នកនិងក្លាយទៅជាមនុស្សឯកា ថែមទាំងក្លាយជាមនុស្សដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីពិភពលោកទៀតផង។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃបានទេ អ្នកនឹងមិនអាចរស់នៅ ឬធ្វើការបានភ្លាមៗបានទេ។ វាអាចមានឧបសគ្គគ្រប់ពេល សូម្បីតែការហៅទូរសព្ទមួយ ឬការធ្វើដំណើរក៏ដោយ។ នៅប្រទេសជប៉ុន ទោះបីជាអ្នកដើរដោយគ្មានគោលដៅអ្នកក៏អាចពិភាគ្សាដើម្បីរកលុយមកចំអែតក្រពះបានដែរ ប៉ុន្តែនៅទីនេះអ្នកមិនអាចធ្វើបាននោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំអាចធុញទ្រាន់នឹងបរិយាកាសដែលត្រូវគិតគ្រប់ជំហ៊ាន ប៉ុន្តែវាជៀសមិនរួចក្នុងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងពិភពលោកដ៏តូចរបស់ប្រជាជនជប៉ុន វាអាចរំខាន ប៉ុន្តែវាក៏ជាឱកាសដ៏ល្អដើម្បីសាកល្បងខ្លួនឯងផងដែរ។ នៅពាក់កណ្តាលនៃការចំណាយប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំបែបនេះ ការបង្ហាញពីគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំអំពីអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ក្លាយជាទម្រង់នៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរវាងខ្លួនខ្ញុំ និងមនុស្សម្នាក់ទៀត ហើយការយោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមកអាចសម្រេចបាន។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រជាជនកម្ពុជាអាចនិយាយបានច្រើនភាសា និងអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយពួកគេដោយមិនមានការភ័យខ្លាចអ្វីទាំងអស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគេអាចទុកចិត្តបាន ប៉ុន្តែនៅពេលជាមួយគ្នានេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមិនល្អគ្រប់គ្រាន់។ ប្រជាជនជប៉ុនមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងមិនសូវពូកែបញ្ចេញមតិ។ ថ្វីត្បិតតែជាធម្មតាខ្ញុំអាចជួយខ្លួនឯងបានខ្លះក៏ដោយ សូម្បីតែពេលខ្ញុំទៅមន្ទីរពេទ្យ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀន ហើយក្រឡេកមើលទៅប្រជាជនកម្ពុជាដែលសើច និងនិយាយភាសាអង់គ្លេសមកកាន់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមានការខកចិត្តដែលខ្ញុំមិនអាចពន្យល់ពីស្ថានភាពរាងកាយរបស់ខ្ញុំបាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនប្រើភាសានិយាយទាំងអស់នោះទេ ក្នុងនោះភាសាកាយវិការក៏សំខាន់ផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមពន្យល់ពីការឈឺចាប់ ឬភាពមិនស្រួលរបស់អ្នកដោយប្រើកាយវិការ វាអាចបន្ធូរបន្ថយភាពតានតឹងរវាងអ្នក និងអ្នកដទៃ ហើយថែមទាំងបង្កើតការសើចតិចៗទៀតផង។
ដោយសារគម្លាតដ៏ធំរវាងប្រទេសផ្សេងៗគ្នា សូម្បីតែព័ត៌មានលម្អិតអំពីអាជីវកម្មខ្នាតតូចអាចនាំឱ្យមានការយល់ច្រលំ និងការចំណាយដ៏ច្រើននៅពេលក្រោយ។ ប្រសិនបើអ្នកសម្រេចវាដោយការខិតខំ និងរៀនពីរបៀបពន្យល់អ្វីមួយពីរដង ឬបីដងតាមដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីឱ្យអ្នកដ៏ទៃយល់ នោះអ្នកនឹងអស់កម្លាំង ប៉ុន្តែអ្នកនឹងមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយពីការអង្គុយម្នាក់ឯងទៀតទេ។ មិនមែនថាការនៅម្នាក់ឯងឯកោឬខ្សោយនោះទេ។នៅពេលអ្នកចេញទៅខាងក្រៅ មានស្ថានភាពជាច្រើនដែលវាសំខាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យខ្លួនអ្នកស្គាល់ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើបែបនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃទេ អ្នកនឹងស្ដាយក្រោយ។ វាជាការខ្ជះខ្ជាយក្នុងការរារាំងខ្លួនអ្នកពីភាពរីករាយនៃទំនាក់ទំនងសង្គម។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់លើអ្នកដទៃដូចអ្នកគិតទេ។ បើអ្នកគិតថាជួបវាសនាជាមួយមនុស្សក្បែរខ្លួននោះជាការខ្ជះខ្ជាយពិតប្រាកដ!
ដោះស្រាយឧបសគ្គតាមរយៈការបញ្ចេញមតិខ្លួនឯង និងការយោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមក
