ឧទាហរណ៍ថា ប្រសិនបើអ្នករស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ហើយឧបករណ៍អគ្គិសនីបានដាច់ អ្នកប្រហែលជានឹងទាក់ទងអ្នកផលិតជាមុនសិន។ បន្ទាប់មកពួកគេនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យទៅលើបញ្ហាដែលកើតឡើង ហើយបើចាំបាច់ គឺត្រូវយកវាទៅហាងផ្ទាល់ ឬក៏ផ្ញើទៅអ្នកផលិតដើម្បីធ្វើការជួសជុល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជារឿងនេះមិនសូវពាក់ពន្ធ័ជាមួយនិងអ្នកផលិតនោះទេ ដូច្នេះនៅពេលមានបញ្ហាយើងអាចទាក់ទងហាងដែលយើងបានទិញវា ឬទិញថ្មី ឬក៏អាចយកវាទៅកន្លែងដែលមានជួសជុលឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះ។
អ្វីដែលអស្ចារ្យអំពីប្រទេសកម្ពុជាគឺថាមានកន្លែងជាច្រើនដែលអាចជួសជុលរបស់របររបស់អ្នកបាន។ ហើយខ្ញុំគិតថាវានឹងជួយជំរុញកម្ពុជាឲ្យក្លាយជាប្រទេសដែលមានបច្ចេកវិទ្យាដ៏អស្ចារ្យនាពេលអនាគត។
អ្នកដែលរស់នៅស្រុកខ្មែរជាយូរមកហើយប្រហែលជាគិតយ៉ាងហោចណាស់ក៏ម្តងដែរថាខ្មែរពិតជាមានជំនាញ។ នេះគ្រាន់តែជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេអាចជួសជុលអ្វីៗបាន សូម្បីតែអ្វីមួយដែលពួកគេមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមកក៏ដោយ។ អ្វីដែលអស្ចារ្យជាងនេះទៅទៀតនោះគឺពួកគេមិនមានឧបករណ៍ច្រើនទេ ហើយពួកគេនៅតែប្រើម៉ាស៊ីនដែលប្រហែលជាប្រើអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។ តាមពិតមិត្តខ្ញុំធ្លាប់ជួសជុល Super Famicom ដែលគាត់យកមកពីប្រទេសជប៉ុន។ ខ្ញុំមិនដឹងថាតើបុរសដែលជួសជុលវាមានបទពិសោធន៍ជួសជុល Super Famicom ដែរឬអត់ទេ ប៉ុន្តែគាត់អាចជួសជុលបានយ៉ាងល្អ។នៅមានផ្នែកនៃទូរទស្សន៍ CRT ខ្លះទៀត ដែលត្រូវឲ្យគាត់ជួសជុល ដូច្នេះវាប្រហែលជាមានភាពងាយស្រួលដូចការជួសជុល Super Famicom ដែរ គឺងាយស្រួលដូចញ៉ាំបាយព្រឹកក៏អាចថាបានដែរ។
ក្រុមហ៊ុនផលិតនឹងមានប្លង់មេ និងផ្នែកជួសជុលដោយធម្មជាតិ ហើយនឹងដឹងច្បាស់អំពីរចនាសម្ព័ន្ធរបស់ផលិតផល ដូច្នេះការជួសជុលអាចនឹងមានភាពងាយស្រួល។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ នោះមានន័យថា នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនផលិតបានឈប់ផលិតគ្រឿងបន្លាស់ ហើយពួកវាលែងមាន ពួកគេនឹងលែងជួសជុលផលិតផលទៀតហើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាងជួសជុលខ្មែរមិនមានរបស់ទាំងនេះដើម្បីចាប់ផ្តើមទេ ដូច្នេះពួកគេប្រើគ្រឿងបន្លាស់ជំនួស ឬគ្រឿងបន្លាស់ដែលយកចេញពីផលិតផលខូចផ្សេងទៀត ហើយដោយទទួលបានបទពិសោធន៍ជួសជុលជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគេបង្កើតចំណេះដឹង យល់អំពីរចនាសម្ព័ន្ធ និងជំនាញរបស់ពួកគេ។
នៅពេលដែលប្រទេសចិននៅតែត្រូវបានគេស្គាល់ថាជារោងចក្ររបស់ពិភពលោក ចំណេះដឹង និងបច្ចេកវិទ្យាត្រូវបានប្រមូលផ្តុំនៅក្នុងដំណើរការផលិតផលិតផលសម្រាប់ពិភពលោកទាំងមូល ហើយឥឡូវនេះវាបានរីកចម្រើនដល់ចំណុចដែលអាចចែកចាយម៉ាកយីហោរបស់ខ្លួនជុំវិញពិភពលោក។
ដូចគ្នានេះដែរ ប្រទេសកម្ពុជាថ្ងៃណាមួយក៏អាចអភិវឌ្ឍម៉ាកយីហោរបស់ខ្លួនបានដែរ។ ជាការពិតណាស់ មានជំហានជាច្រើនដែលត្រូវអនុវត្តដើម្បីទៅដល់ទីនោះ ដូច្នេះវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងរយៈពេល៣ ឬ ៥ ឆ្នាំ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងគិតអំពីវាក្នុងរយៈពេល ៥០ ឬ ១០០ ឆ្នាំទៀត វាពិតជាអាចទៅរួច។
ក្រុមហ៊ុនផលិតឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះអាចនឹងស្តីបន្ទោសយើងដោយនិយាយថា “វាមិនងាយស្រួលនោះទេ!” ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឧបករណ៍អគ្គិសនីមិនមែនតែងតែមាននៅក្នុងប្រទេសណាមួយនោះទេ។ វាត្រូវចំណាយពេលយូរ និងការបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀត ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ផលិតផល និងបច្ចេកវិទ្យាច្នៃប្រឌិត ដើម្បីទៅដល់កន្លែងដែលយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ដូច្នេះគ្មានហេតុផលណាដែលវាមិនអាចទៅរួចនោះទេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ជាការពិតណាស់ នេះមិនត្រឹមតែអនុវត្តចំពោះឧស្សាហកម្មឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏អាចអនុវត្តចំពោះឧបករណ៍ទំនាក់ទំនងដូចជា ស្មាតហ្វូន ឧស្សាហកម្មរថយន្ត ឬប្រហែលជាសូម្បីតែឧស្សាហកម្មធុនធ្ងន់ ដូចជាការផលិតដែកជាដើម។ ខណៈពេលដែលផលិតផលពីគ្រប់វិស័យកំពុងចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា វានៅតែមានស្ថានភាពជាច្រើនដែលមនុស្សគ្មានជម្រើសក្រៅពីធ្វើអ្វីៗដោយខ្លួនឯង។ ប្រវត្តិនៃមនុស្សធ្វើអ្វីៗដោយខ្លួនឯងនឹងបន្តទៅអនាគត ហើយពួកគេនឹងប្រមូលផ្តុំបច្ចេកវិទ្យា និងចំណេះដឹងបន្តិចម្តងៗក្នុងកម្រិតមួយដែលសូម្បីតែយើងខ្លួនឯងក៏មិនដឹង។ នៅទីបំផុត ខណៈពេលដែលធ្វើការជួសជុល ពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍មិនពេញចិត្ត ឬមានការរអាក់រអួលចំពោះរចនាសម្ព័ន្ធ ហើយពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមមានចម្ងល់។ នៅទីបំផុត នរណាម្នាក់នឹងអភិវឌ្ឍផលិតផលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ដើម្បីដោះស្រាយការមិនពេញចិត្តនោះ ហើយបន្ទាប់មកនរណាម្នាក់នឹងប្រកួតប្រជែងដើម្បីធ្វើឱ្យអ្វីដែលប្រសើរជាងមុន។ ការស្រមៃនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំមើលអំពីអនាគតរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។
កម្ពុជាជាប្រទេសផលិតថាមពល។ ស្តាប់ទៅមិនពិរោះទេ? ពិភពលោក ១០០ ឆ្នាំខាងមុខអាចនឹងពោរពេញទៅដោយផលិតផលពីអ្នកផលិតកម្ពុជា។ ខ្ញុំជឿថា នេះជាសមិទ្ធិផលរបស់បុរសជនជាតិខ្មែរ ដែលកាលពី១០០ឆ្នាំមុន សព្វថ្ងៃនេះ បានប្រឹងប្រែងធ្វើការជួសជុលអគារ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយញើសហូរចេញពេញថ្ងាស និងម្រាមដៃពណ៌ខ្មៅ។ នៅពេលខ្ញុំគិតហើយក្រឡេកមើលបុរសនោះ សូម្បីតែក្រចកដៃដែលប្រឡាក់ដោយប្រេងម៉ាស៊ីនរបស់គាត់ក៏មើលទៅគួរឲ្យស្ងើចសរសើរដែរ។
