នេះជារដូវវស្សា ហើយខ្ញុំតែងតែមានការខកចិត្តដោយសារតែខ្ញុំមិនអាចធ្វើកិច្ចការដូចដែលខ្ញុំចង់បាន ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ពាក់កណ្តាលឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ហើយនៅពេលដែលច្បាប់បានផ្លាស់ប្តូរដោយសារការកែទម្រង់ច្បាប់ ទីបំផុតដល់ពេលដែលត្រូវប្រើវិធីធ្វើថ្មី។ ល្បឿននៃការអភិវឌ្ឍន៍នៅតែបន្តឥតឈប់ឈរ ជាមួយនឹងគម្រោងធំៗ ដូចជាការសាងសង់ផ្លូវរថភ្លើងបន្ថែម ផ្លូវហាយវេទៅកាន់កន្លែងទេសចរណ៍នីមួយៗ ផ្លូវហាយវេទៅព្រំដែន ការបើកដំណើរការរបស់ ANA ក្នុងខែកញ្ញា និងការប្រកាស និងចាប់ផ្តើមសាងសង់ខុនដូកម្ពស់ ១៣០ ជាន់ ប៉ុន្តែការរស់នៅទីនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួលនៅលើអាកាសនៅក្នុងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។
មានអ្វីមួយដែលមិនសមស្របនឹងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន មិនថាជាព័ត៌មានដែលយើងឮជារៀងរាល់ថ្ងៃ ការកើតឡើងជុំវិញខ្លួន ការសន្ទនាធម្មតាជាមួយអ្នកស្គាល់គ្នា ឬទទួលទានអាហារជាមួយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល ឬ បុគ្គលិកយោធាជាដើម។ នៅក្រោមខុនដូដែលហក់ឡើងពីមួយទៅមួយដូចដើមឬស្សី ផ្លូវលិចទឹកពេលភ្លៀងខ្លាំង អាចលិចរថយន្តជាច្រើនគ្រឿង វាលភក់ជាច្រើនត្រូវបានចាក់បំពេញដោយសារការអភិវឌ្ឍន៏ដីធ្លី ដូច្នេះទឹកភ្លៀងមិនមានកន្លែងហូរទៅណាទេ ហើយកំពុងជន់លិចគ្រប់ទីកន្លែង ជាពិសសគឺបញ្ហាការកើនឡើងឧក្រិដ្ឋកម្មនៃយុវជន និងការថយចុះនៃសុវត្ថិភាពសាធារណៈដោយសារគ្រឿងញៀន។ ភាពខុសគ្នានៃប្រាក់ចំណូល ការអភិវឌ្ឍន៍ហួសហេតុ និងអតុល្យភាពរវាងការផ្គត់ផ្គង់ និងតម្រូវការ។ វាមានអារម្មណ៍ថាពួកគេកំពុងព្យាយាមបង្ខំវត្ថុការ៉េទៅជាវត្ថុមូល។
ធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាយើងកំពុងចូលរួមក្នុងអ្វីដែលអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការបៀតបៀនអំណាចនៃដើមទុន និងបច្ចេកវិទ្យា បើទោះបីជាខ្ញុំមិនមានជំហរក្នុងការនិយាយដូច្នេះក៏ដោយ។ ដូចជាមានផ្នែកល្អនិងអាក្រក់ដើម្បីឈានទៅមុខ មានផ្នែកដែលយើងមិនអាចតាមទាន់ ហើយពេលអ្វីៗកាន់តែងាយស្រួល នោះក៏មានរឿងជាច្រើនដែលយើងមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលដែរ។ ក្រឡេកមកមើលពេលនេះ ពេលដែលខ្ញុំខំពន្យល់កូនខ្មែរឱ្យហូបម្តងៗ គាត់និយាយថា “បើគេបន្តឱ្យខ្ញុំញ៉ាំចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំនឹងធ្វើ ប៉ុន្តែបើមិនអញ្ចឹងទេ ខ្ញុំនឹងញ៉ាំអាហារធម្មតារបស់ខ្ញុំព្រោះវានឹងឈឺចាប់ ប្រសិនបើខ្ញុំចង់ញ៉ាំម្តងទៀត”។ ខ្ញុំបានឆ្លើយថា “ខ្ញុំនឹងប្រឹងឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីឲ្យខ្ញុំញ៉ាំវាគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំចង់”។ ពេលនោះខ្ញុំមិនដឹងខ្លួនទេ ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាសខ្លួនឯងដែលនិយាយពាក្យមិនទទួលខុសត្រូវបែបនេះ ដោយមិនបានគិតពីគាត់ថាគាត់មិនទាន់បានកសាងប្រាក់ចំណូល ការងារ គ្រួសារ ឬ អនាគត។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពអាត្មានិយមទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលបង្កើតនូវចន្លោះប្រហោង និងការបៀតបៀនអំណាចផ្សេងៗដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយជាប់ទាក់ទងនឹងភាពមិនស្រួលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថ្មីៗនេះ។
គម្លាតរវាងព័ត៌មានដែលហូរហៀរតាមដងផ្លូវ និងការពិតនៅលើដី ព័ត៌មានដែលមិនត្រូវបានចែកចាយពេញលេញ ភាពលំបាកក្នុងការស្គាល់ប្រទេសមួយក្នុងចំនួនកំណត់ ទោះបីទំនាក់ទំនង និងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរជឿនលឿនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏ចម្ងាយនៅតែឆ្ងាយណាស់។
ដៃគូប្រកួតប្រជែងដែលបានបង្កើតជាយូរមកហើយបានប្រកាសថាខ្លួននឹងបញ្ឈប់ការបោះពុម្ពផ្សាយជាផ្នែកនៃការបន្ត។ ការបាត់ខ្លួនរបស់ទស្សនាវដ្ដី ដែលស្ទើរតែគ្រប់គ្នាដែលមកស្រុកខ្មែរ តែងតែយកតាមខ្លួននោះ បានធ្វើឲ្យនេះជាខែមួយ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតកាន់តែច្រើនឡើង។
