ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានជនជាតិជប៉ុនកាន់តែច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ជាឧទាហរណ៍កាលពីមុន ពេលខ្ញុំទៅភោជនីយដ្ឋានជប៉ុន ជាធម្មតាមានមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់មួយក្រុមដែលខ្ញុំស្គាល់ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះវាកម្រជួបមនុស្សដែលខ្ញុំស្គាល់ណាស់។ នេះអាចមកពីមានភោជនីយដ្ឋានកើនឡើងច្រើនជាងមុន។
ដូចដែលយើងបានរៀបរាប់ជាច្រើនដងនៅក្នុងកាសែតរបស់យើង ការកើនឡើងនៃចំនួនប្រជាជនជប៉ុនគឺជារឿងល្អ ប៉ុន្តែការកើនឡើងនៃចំនួនប្រជាជនមានន័យថាមនុស្សមួយចំនួនមានទស្សនៈខុសៗគ្នា ហើយជៀសមិនរួច មនុស្សកាន់តែច្រើនត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេវិញ។ នេះមិនមែនជាបញ្ហាច្រើននោះទេ ប្រសិនបើពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយសារតែការផ្ទេរបុគ្គលិក ប៉ុន្តែនៅពេលដែលអាជីវកម្មមិនដំណើរការល្អ ហើយពួកគេត្រូវបានបង្ខំឱ្យដក ប្រតិបត្តិករមួយចំនួនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយមិនបានដោះស្រាយឱ្យបានត្រឹមត្រូវនូវផលប៉ះពាល់។
មនុស្សដែលតែងតែបង្រៀនបុគ្គលិកខ្មែរអំពីទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួនក្នុងលក្ខណៈថ្កោលទោស គឺជាអ្នកដែលរត់ចេញដោយមិនទទួលខុសត្រូវ។
ជាក់ស្តែងពួកគេមិនបានបើកប្រាក់បៀវត្សរ៍ និងប្រាក់បៀវត្សរ៍ផ្សេងទេ ហើយពួកគេគ្រាន់តែរត់ចេញពីប្រទេសកម្ពុជាទាំងកណ្តាលយប់ ដោយបន្សល់ទុកនូវកិច្ចសន្យាសម្រាប់ហាង និងការិយាល័យនានា។ ខ្ញុំគិតថាអាជីវកម្មមិនដំណើរការល្អដោយសារតែបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលគាត់មាននេះឯង។
វាគ្មានជម្រើសទេដែលអាជីវកម្មមិនដំណើរការល្អ។ មិនថាអ្នកមានលុយច្រើនប៉ុណ្ណា ឬអ្នកខំប្រឹងប៉ុណ្ណានោះទេ គ្មានអាជីវកម្មណាដែលជោគជ័យ ១០០% នោះទេ ដូច្នេះវានឹងមានពេលខ្លះដែលអ្នកបរាជ័យ។ ជាការពិត ខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ក្ស័យធនក្រុមហ៊ុនមួយពីមុនមកដែរ ដូច្នេះខ្ញុំអាចយល់ច្បាស់ពីបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងការព្យួរការងារយូរជាងនេះបន្តិច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកក៏ត្រូវពិចារណាផងដែរអំពីលទ្ធភាពដែលការតស៊ូរបស់អ្នកអាចបញ្ចប់បញ្ហាមិនឲ្យមានភាពប៉ះពាល់ដល់អ្នកជុំវិញអ្នក។ ដូចពាក្យមួយបានពោលថា “បក្សីហើរទៅឆ្ងាយមិនបន្សល់ទុកដាន” អ្នកគួរតែគណនាធនធានដែលនៅសល់របស់អ្នក ហើយទូទាត់គណនីទាំងអស់របស់អ្នក ដូចជាការបើកប្រាក់បៀវត្សរ៍ និង ដៃគូអាជីវកម្ម និងបញ្ចប់កិច្ចសន្យាទាំងអស់ មុនពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
ប្រសិនបើអ្នកដោះស្រាយរឿងឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមថ្មីបាន ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកបោះវាចោលទាំងអស់ អ្នកនឹងបោះចោលការទុកចិត្ត និងទំនាក់ទំនងដែលអ្នកបានបង្កើត ហើយអ្នកនឹងត្រូវរស់នៅដោយសម្ងាត់។ តើមនុស្សបែបនេះមានតម្លៃអ្វីខ្លះក្នុងជីវិតរហូតមកដល់ពេលនេះ?
បុគ្គលិកដែលនៅសេសសល់ទំនងជាមិនចង់ធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុនជប៉ុនទៀតទេ ហើយដៃគូអាជីវកម្មទំនងជានឹងបញ្ចប់ដោយរូបភាពអវិជ្ជមានរបស់ប្រទេសជប៉ុន។
នេះក៏បង្កការលំបាកដល់ប្រជាជនជប៉ុនដែលធ្វើការក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក្នុងការបំពេញការងាររបស់ពួកគេ ដូច្នេះវាពិតជាមិនអាចអត់ឱនឱ្យអ្នកជំនួញអាត្មានិយមទាំងនេះដែលគិតតែពីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។
ជាការពិតណាស់ អាជីវកម្មបែបនេះគ្រាន់តែជាជនជាតិភាគតិចប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមិននិយាយថាពួកគេគួរតែសម្អាតឱ្យបានត្រឹមត្រូវតាមខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាមានការគោរពចំពោះអ្នកជុំវិញខ្លួនដែលបានសម្អាតយ៉ាងត្រឹមត្រូវតាមខ្លួន និងដកខ្លួនចេញពីអាជីវកម្មរបស់ពួកគេ ហើយទោះបីជាពួកគេបានដកខ្លួនចេញពីអាជីវកម្មដោយហេតុផលផ្សេងៗក៏ដោយ ក៏ភាពជឿជាក់របស់ពួកគេពិតជាកើនឡើង។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្តើមអ្វីថ្មី បុគ្គលិកដដែលអាចស្នើសុំឱ្យធ្វើការជាមួយអ្នកម្តងទៀត។ ដៃគូអាជីវកម្មចាស់នឹងត្រលប់មកវិញ។ តើនោះមិនមែនជារឿងអស្ចារ្យទេឬ?
ខ្ញុំចង់ស្នើឱ្យអ្នកណាម្នាក់ដែលពិចារណាពង្រីកមកកម្ពុជានៅពេលអនាគត ដើម្បីគ្រប់គ្រងថវិការបស់ពួកគេដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និងលទ្ធផលជាក់ស្តែង និងរៀបចំផែនការពេលវេលានៃការដកប្រាក់របស់ពួកគេមុនពេលដំណើរការ។
