ថ្មីៗនេះ មានឧប្បត្តិហេតុជាច្រើនពាក់ព័ន្ធនឹងជនជាតិចិននៅកម្ពុជា ដែលស្ទើរតែថ្ងៃណាក៏ឃើញជនជាតិចិននៅក្នុងព័ត៌មាន។ ដោយសារមានអ្នកក្នុងស្រុក និងអ្នកទេសចរច្រើន ដូច្នេះវាអាចជៀសមិនផុតពីបទល្មើសមានច្រើននោះទេ ប៉ុន្តែការកើតឡើងញឹកញាប់ពេក ដែលអាចចាត់ទុកថាជាបញ្ហាសង្គម។
នេះប្រហែលជារឿងមួយគួរឲ្យរំខានខ្លាំងណាស់សម្រាប់ជនជាតិចិនដែលប្រកបការងារដោយស្មោះត្រង់នៅកម្ពុជា។ ជនជាតិចិនដែលខ្ញុំធ្វើការជាមួយជារឿយៗ មិនមែនរស់នៅស្រុកខ្មែរទេ ប៉ុន្តែគេមកស្រុកខ្មែរម្តង ពីរបីខែម្តង ដើម្បីធ្វើការជាមួយគ្នា ហើយឧស្សាហ៍ព្យាយាមណាស់ ហើយពេលខ្លះពួកគេផ្តោតខ្លាំងលើការងារ រហូតភ្លេចញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ក៏មាន។
នៅពេលដែលខ្ញុំបានប្រាប់គាត់អំពីការកើនឡើងនៃឧក្រិដ្ឋកម្មដែលប្រព្រឹត្តដោយជនជាតិចិននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេលថ្មីៗនេះ គាត់បាននិយាយថា “ឧក្រិដ្ឋកម្មដែលប្រព្រឹត្តដោយជនជាតិចិនមានការថយចុះ ប៉ុន្តែវាជារឿងដ៏សោកសៅដែលបានឮរឿងបែបនេះ” ។ និន្នាការធ្លាក់ចុះ? ខ្ញុំបានពិនិត្យមើលរឿងនេះ ហើយបានរកឃើញថាចំនួនឧក្រិដ្ឋកម្មដែលប្រព្រឹត្តដោយជនជាតិចិននៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនគឺពិតជាមានការថយចុះ ហើយនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ប្រទេសចិនបានធ្លាក់ពីចំណាត់ថ្នាក់កំពូលជាប្រទេសដ៏អាក្រក់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនជាលើកដំបូងចាប់តាំងពីស្ថិតិបានចាប់ផ្តើមត្រូវបានប្រមូលនៅឆ្នាំ ១៩៨៩។ ខ្ញុំមិនដឹងទេ ប៉ុន្តែតើវាពិតជាធ្លាក់ចុះដែរឬទេ? ដោយសារហេតុផលនេះ ប្រហែលជាខ្ញុំក៏កំពុងសម្លឹងមើលជនជាតិចិនដោយការរើសអើងក៏អាចថាបាន។
សារព័ត៌មានថ្មីៗបាននិយាយថា គោលនយោបាយមានកូនតែមួយរបស់ប្រទេសចិនបានបណ្តាលឱ្យមានការកើនឡើងនៃចំនួនកុមារដែលត្រូវបានបង្ខូច ហើយធំឡើងជាមនុស្សអាត្មានិយមដែលធ្វើឱ្យពួកគេត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា “អធិរាជតូច” ។ ប្រហែលជានេះក៏ជាអ្វីដែលនៅពីក្រោយវាដែរ។
ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា បាតុភូតស្រដៀងគ្នានេះអាចនឹងកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ដែលបាននឹងកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាអត្រាកំណើតធ្លាក់ចុះក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ប្រសិនបើចំនួនកុមារកើនឡើង ហើយខ្ញុំបានពិនិត្យមើលម្តងទៀត ហើយបានរកឃើញថានៅឆ្នាំ ២០១៧ ចំនួនកុមារជាមធ្យមដែលស្ត្រីនឹងមានក្នុងជីវិតរបស់នាងគឺ 1.43 ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជប៉ុនក៏ជាផ្ទះសម្រាប់តែកុមារស្ទើរតែទាំងអស់ដែរ។ ប្រសិនបើជប៉ុនអាណិតតែកូនពួកគេជាកូនតែក្មេង ចំនួនកុមារអាត្មានិយមនឹងកើនឡើង ដែលអាចឈានដល់ការកើនឡើងនៃឧក្រិដ្ឋជន ដូច្នេះខ្ញុំសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងត្រូវចិញ្ចឹមបានត្រឹមត្រូវមិនខូចខាត។
ម៉្យាងវិញទៀត ប្រទេសកម្ពុជាមានប្រជាជនជាមធ្យម ២. ៥៦ នាក់ក្នុងមនុស្សម្នាក់ ដែលមើលទៅហាក់បីដូចជាល្អ ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិខ្មែររបស់ខ្ញុំជាច្រើននាក់ មានការអត់ឱនចំពោះកូនរបស់ពួកគេ។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យផឹកទឹកជាមួយអាហារទេ ហើយខ្ញុំត្រូវបានគេស្តីបន្ទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរប្រសិនបើខ្ញុំញ៉ាំផ្អែមមុនពេលអាហារពេលល្ងាច ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិខ្មែរទាំងនេះបានឱ្យកូនរបស់ពួកគេធ្វើអ្វីៗតាមដែលពួកគេចង់បាន ទោះបីជាពួកគេញ៉ាំនំខេក ឬការ៉េមមុនអាហារក៏ដោយ ដោយមិនមានការព្រមានអ្វីពិសេសដល់ពួកគេឡើយ។ ខ្ញុំមើលតែម្ខាងនៃរឿងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំបារម្ភពីអនាគតរបស់ក្មេងៗទាំងនេះ។
ទោះបីពេលនេះខ្ញុំមានគម្រោងចិញ្ចឹមកូនយ៉ាងតឹងរ៉ឹងទោះមិនមានកូនខ្លួនឯងក៏ដោយ តែខ្ញុំនៅតែបារម្ភថាប្រសិនបើខ្ញុំមានកូន ខ្ញុំនឹងមិនតឹងរឹងលើពួកគេ ហើយបណ្តោយឱ្យពួកគេខូចតាមចិត្តដោយសារតែពួកគេគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់។
អនាគតកូនចៅយើង
