//អាកប្បកិរិយាប្រចាំថ្ងៃ

អាកប្បកិរិយាប្រចាំថ្ងៃ

 ដូចប្រិយមិត្តបានដឹងហើយថា កាលពីខែមុន នៅខេត្តសៀមរាប មានហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់មួយបានកើតឡើង ដែលបុរសជនជាតិជប៉ុនម្នាក់ បានសម្លាប់អ្នករត់តាក់ស៊ីជនជាតិខ្មែរម្នាក់។ ខ្ញុំមានឱកាសបានទៅខេត្តសៀមរាបពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ត្រូវបានរាយការណ៍ ហើយនិយាយដោយស្មោះត្រង់ មុនពេលដែលខ្ញុំទៅ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការទៅណាស់។

នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប ពេល​ដែល​មនុស្ស​បាន​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​ជា​ជនជាតិ​ជប៉ុន បញ្ហា​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​ជា​ប្រធាន​បទ​សន្ទនា។ ចាប់តាំងពីឧបទ្ទវហេតុមួយនោះមនុស្សជាច្រើនបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ចំណាប់អារម្មណ៍ជាមិត្តភាពរបស់ពួកគេចំពោះប្រទេសជប៉ុន ដែលធ្លាប់ទទួលបានជំនួយជាច្រើនពីពួកគេ រួមទាំង ODA នៅតែមិនមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំយល់ថាវាពិបាកក្នុងការទទួលយកពាក្យរបស់ពួកគេដោយតម្លៃដូចដែលខ្ញុំគិតថា ទោះបីជាខ្ញុំស្ថិតក្នុងតំណែងរបស់ពួកគេក៏ដោយ ខ្ញុំមិនដែលនិយាយទៅកាន់ជនជាតិជប៉ុនដែលមិនពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងឧបទ្ទវហេតុថា “ជនជាតិជប៉ុនមិនមែនគឺជាពូជសាសន៍ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច” នោះទេ។ ខ្ញុំមិនដែលបានជួបពួកគេទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាកដថាមានមនុស្សជាច្រើនដែលចំណាប់អារម្មណ៍របស់ជនជាតិជប៉ុនបានផ្លាស់ប្តូរជាលទ្ធផលក្រោយកើតឧប្បត្តិហេតុនេះ។
 នៅពេលខ្ញុំផ្លាស់ទៅប្រទេសកម្ពុជាដំបូង ខ្ញុំបានដឹងថា នៅពេលដែលខ្ញុំដើរចេញពីប្រទេសកំណើតរបស់ខ្ញុំ អាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំតំណាងឱ្យប្រទេសនោះ ហើយក្លាយជាកត្តាមួយនៅក្នុងរបៀបដែលប្រទេសនោះត្រូវបានយល់ឃើញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅលើអាកប្បកិរិយាថ្មីៗរបស់ខ្ញុំ ពេលខ្លះខ្ញុំគិតថាខ្ញុំប្រហែលជាមានអាកប្បកិរិយាគួរឱ្យអាម៉ាស់។ ដូច្នេះ តើ​អាកប្បកិរិយា​បែប​ណា​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ជា​គំរូ? នេះគឺជាសំណួរពិបាកណាស់។
 ពួកយើងភាគច្រើនជាជនជាតិជប៉ុនដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានមកធ្វើការនៅប្រទេសកម្ពុជា។ យើង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ដើម្បី​ប្រកួត​ប្រជែង​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​ផ្សេង​ទៀត​និង​សម្រេច​បានជា​លទ្ធផល។ ក្នុងនាមជាអាជីវកម្ម អ្នកមិនតែងតែល្អទេប្រសិនបើអ្នកចង់បង្កើតតម្លៃ។ ពេលខ្លះ វាអាចចាំបាច់ក្នុងការអនុវត្តភាពតានតឹង ដើម្បីសម្រេចបានលទ្ធផល។ វាជាការលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពរវាងការងាយស្រួល និងសម្រាក ឬមានភាពតឹងរ៉ឹងជាមួយអ្នកនៅជុំវិញអ្នក ប៉ុន្តែរឹតតែរឹងរូសជាមួយខ្លួនអ្នក។ ដើម្បី​ឈាន​ដល់​ចម្លើយ​ដែល​ត្រឹមត្រូវ យើង​ម្នាក់ៗ​ត្រូវ​គិត​អំពី​វា ហើយ​យក​វា​ទៅ​អនុវត្ត។
 នៅប្រទេសជប៉ុន យុគសម័យ Reiwa ចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី ១ ខែឧសភា។ នៅពេលដែលយើងឈានចូលដល់ការចាប់ផ្តើមនៃយុគសម័យថ្មី ខ្ញុំចង់ប្រើពេលចូលឆ្នាំខ្មែរជាពេលវេលាដើម្បីគិតដល់ខ្លួនឯង រួមទាំងអ្វីៗដែលខ្ញុំទទួលយកផងដែរ។