លឹម ថុងធីតា ហាងផ្កានិងវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ បុប្ផាគីរី
– អ្នកបានរស់នៅប្រទេសជប៉ុនជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជំរុញឱ្យអ្នកទៅប្រទេសជប៉ុន?
ពូរបស់ខ្ញុំដែលជាឯកអគ្គរាជទូតកម្ពុជាប្រចាំប្រទេសជប៉ុននៅពេលនោះ បានពិចារណាអំពីស្ថានភាពក្នុងប្រទេស ហើយបានណែនាំខ្ញុំឱ្យ “ទៅសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំក៏ត្រឡប់មកប្រទេសរបស់ខ្ញុំវិញ” ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅស្ថានទូតជប៉ុនកាលពីអាយុ១៨ឆ្នាំ ប៉ុន្តែមានការលំបាកព្រោះភាសា ម្ហូបអាហារ នឹងអ្វីៗផ្សេងៗមានភាពខុសគ្នា។
– បន្ទាប់ពីនោះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកសម្រេចចិត្តសិក្សា Ikebana?
អ្នកដែលមកពីខាងក្រៅតែងតែយកភួងផ្កាមកស្ថានទូត ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវរៀបចំយ៉ាងម៉េចទេ ដូច្នេះហើយទើបមើលទៅមិនសូវស្អាត។ នៅពេលដែលអាណត្តិរបស់ខ្ញុំបានបញ្ចប់ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសិក្សា Ikebana ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមចូលថ្នាក់រៀន។ ខ្ញុំបានរៀនប្រហែលប្រាំឆ្នាំ ហើយថែមទាំងបានដាក់តាំងពិព័រណ៍មួយទៀតផង។ ខ្ញុំក៏រៀនផាត់មុខ ហើយពេលខ្ញុំទទួលបន្ទុកផ្នែកសម្លៀកបំពាក់នៅសាលមង្គលការ ខ្ញុំបានរៀនរបៀបស្លៀកគីម៉ូណូ។ ខ្ញុំក៏ធ្វើការនៅហាងនំខេកមួយ រយៈពេលពីរឆ្នាំ ហើយនឹងទៅរៀនបន្ទាប់ពីធ្វើការ និងថ្ងៃឈប់សម្រាក។
– តើអ្នកចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មដោយរបៀបណាបន្ទាប់ពីត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ?
ដំបូងខ្ញុំចង់បើកហាងនំខេក ប៉ុន្តែនៅពេលនោះនៅស្រុកខ្មែរ ខ្ញុំមិនអាចទិញឧបករណ៍ចាំបាច់បាន ទើបខ្ញុំបោះបង់។ ពេលមិត្តភ័ក្តិដែលត្រឡប់មកពីប្រទេសជប៉ុនជាមួយខ្ញុំនិយាយថា “អ្នកចូលចិត្តការតុបតែងមុខ និងផ្កា អញ្ចឹងធ្វើវាទៅប្រសើរជាង” អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរ ហើយខ្ញុំបានបើកហាងលក់ផ្កាពេញលក្ខណៈដំបូងបង្អស់របស់ប្រទេសកម្ពុជាគឺបុប្ផាគីរី។ ដំបូងឡើយ យើងបានតុបតែងក្នុងពិធីមង្គលការ និងពិធីជប់លៀងច្រើនជាងការលក់ផ្កាស្រស់។ ខ្ញុំបានចែករំលែកជាមួយអតិថិជនរបស់ខ្ញុំនូវគំនិតដែលខ្ញុំបានរៀននៅប្រទេសជប៉ុន ដូចជាការតុបតែងជាមួយកូនក្រមុំ និងកូនកំលោះ និងការរៀបចំនំ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនៅលើ Facebook ប្រហែល ២ឆ្នាំមុន ហើយការបង្ហោះរូបថតនៃភួងផ្កាជាមួយនឹងព័ត៌មានទំនាក់ទំនងរបស់ហាងជារៀងរាល់ថ្ងៃហើយវាមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការទាក់ទាញអតិថិជនផងដែរ។
– តើអ្វីជាការលំបាកបំផុតក្នុងការបើកអាជីវកម្ម?
វាជាការលំបាកក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលបុគ្គលិកថ្មីលើការងារ ប៉ុន្តែពួកគេបានលាឈប់ពីការងារភ្លាមៗ។ ខ្ញុំតែងឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាខ្មែរមិនធ្វើការលំបាកដូចជនជាតិជប៉ុន?
-តើអ្នកចាប់ផ្តើមសម្គាល់ឃើញការផ្លាស់ប្តូរកម្រិតជីវភាពនៅភ្នំពេញនៅពេលណា?
ប្រហែល ២ ឆ្នាំមុន។ ចំនួនហាងសាឡន និងភោជនីយដ្ឋានជប៉ុនបានចាប់ផ្តើមកើនឡើង ហើយពិធីបើកសម្ពោធ និងពិធីខួបកំណើតបានចាប់ផ្តើមធ្វើឡើងនៅគ្រប់ទីកន្លែង រីឯ រចនាបថអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏ផ្លាស់ប្តូរពីអតីតកាលផងដែរ។
– ឥឡូវនេះមានអ្នកលក់ផ្កាកាន់តែច្រើនឡើង ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវក្នុងវិស័យនេះ តើអ្នកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន?
អាជីវករទាំងអស់សុទ្ធតែជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ហើយពួកគេមកពីតំបន់ផ្សេងៗមករៀនដើម្បីបើកហាងលក់ដូររបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំតែងតែប្រាប់សិស្សរបស់ខ្ញុំអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំទាំងអស់ ប៉ុន្តែផលិតផលចុងក្រោយរបស់ ikebana ប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត។ អ្នកអាចបើកហាងរបស់អ្នកតាមរបៀបដូចគ្នា ឬអ្នកអាចបញ្ចូលគំនិតថ្មីៗ និងធ្វើឱ្យវាកាន់តែប្រសើរឡើង។
– តើគោលបំណងទៅអនាគតរបស់អ្នកគឺជាអ្វី?
ខ្ញុំនឹងកាត់បន្ថយការងារសំខាន់នៅកន្លែងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ព្រោះត្រូវការខ្ញុំរហូតដល់យប់ជ្រៅ ហើយត្រូវការសម្ភារ និងបុគ្គលិកច្រើន។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានទទួលការបញ្ជាទិញជាច្រើនសម្រាប់ភួង និងកន្ត្រកសម្រាប់ពិធីបុណ្យ។ ខ្ញុំកំពុងគិតពីការផ្លាស់ប្តូរទិសដៅរបស់ខ្ញុំ ហើយផ្តោតលើការរចនាសំលៀកបំពាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការលក់កាដូរអំណោយតាមអ៊ីនធឺណិត។ ខ្ញុំក៏កំពុងពិចារណាបើកហាងផ្កាថ្មីដែរ។
– តើអ្នកនឹងផ្តល់ដំបូន្មានអ្វីខ្លះដល់អ្នកដែលចង់ចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួន?
ប្រសិនបើមានអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ សូមចាប់ផ្តើមវា។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺត្រូវបន្តទោះបីជាមានការលំបាកក៏ដោយ។ ព្រោះប្រសិនបើអ្នកបន្តទៅអ្វីផ្សេងទៀតភ្លាមៗ នោះវានឹងមិនដំណើរការបានល្អនោះទេ។ ដំបូងឡើយ ខ្ញុំក៏ពិបាកដែរ មានបញហ្ហាដូចជាការបើកប្រាក់ខែ ការជួលផ្ទះនិងគ្មានអតិថិជនជាដើម ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថា ប្រសិនបើខ្ញុំប្រឹងប្រែងនោះ អ្វីៗនឹងប្រសើរឡើងនៅពេលក្រោយ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តពេលឃើញភួងផ្កា និង ឮពាក្យពេញចិត្តពីអតិថិជនអំពីពិធីមង្គលការ ផ្តល់កម្លាំងចិត្តដល់ខ្ញុំ។ ពេលនេះមនុស្សជាច្រើនបានស្គាល់ឈ្មោះ បុប្ផាគីរី ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍រីករាយដែលខ្ញុំបានប្រឹងប្រែងធ្វើវាយ៉ាងខ្លាំង។ មិនថាអ្នកមានការងារធ្វើ ឬមានអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនទេ សូមបន្តខិតខំធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ។
